Therapieën

Fasciatherapie is een innovatief kinesitherapeutisch concept dat ontstaan is uit de osteopathie. Op die manier vormt het de “missing link“ tussen kinesitherapie en osteopathie. De structuur bij uitstek waarmee gewerkt wordt, is de fascia (=  bindweefsel). Fasciae zijn  overal  in het menselijk lichaam aanwezig en verbinden de diverse delen van  het menselijk lichaam zoals botten, spieren, zenuwen, bloedvaten, organen, ... met elkaar.  Daardoor  hebben ze een belangrijke invloed op krachtoverdracht, doorbloeding en bezenuwing in het menselijk lichaam. Fasciae zijn bovendien zeer rijkelijk voorzien van receptoren (= soort waarnemende organen). Deze receptoren zijn belangrijk voor het bewegingsbewustzijn, lichaamsbewustzijn en zelfbewustzijn. 

Fasciatherapie benadert lichaam en  geest als een niet te scheiden geheel dat voortdurend in interactie is met elkaar. Door zijn specifieke benadering van het bindweefsel en destimulatie van de diverse receptoren van het bindweefsel werkt fasciatherapie niet alleen in op zuiver lichamelijke klachten maar werkt het ook in op de wisselwerking tussen lichaam en geest.

Hoe werkt een fasciatherapeut ?

Via zachte, diepgaandemanuele techniekenbeïnvloedt de fasciatherapeut de kwalitatieve eigenschappen van de fascia. 
Sensoriële oefentherapiewordt gebruikt om de patiënt via trage bewegingsvormen, met specifieke aandacht, bewust te maken van bewegingen en deelbewegingen in het eigen lichaam. Deze unieke en vernieuwende oefentherapie is de basis van de “sensoriële rugschool“.
Introspectieis een andere tool die vaak door een fasciatherapeut gebruikt wordt. Hierbijwordt aangeleerd hoe het lichaam in rust waar te nemen en te ervaren.

Door deze ervaringsgerichte manier van werken kan men zichbewust worden van de impact van beweging op lichaam, gedrag, emoties en ookomgekeerd. Via een gesprekvoor en na de behandeling worden de ervaringen die opgedaan worden tijdens de sessie benoemd. Samen met de fasciatherapeut wordt gezocht naar wat men uit die ervaringen kan leren.

Als er alleen lichamelijke pijnen en bewegingsproblemen zijn, volstaan de manuele techniekenen de sensoriële oefentherapie. Indien de aandoening complexer, chronisch en/of meer persoonsgebonden is, kan de fasciatherapeut via introspectie en het gesprekeen educatieve dimensie toevoegen, zodat men kennis haalt uit de opgedane ervaringen tijdens de therapie.